Een nieuw mensenkind komt in ons midden. Dat vraagt om een ritueel. Een ritueel dat de overgang markeert van anoniem pasgeboren kindje naar een mens met een naam. Een volwaardig lid van de gemeenschap dat kan rekenen op zorg, aandacht, liefde. De christelijke traditie kent voor deze rite de doop. De besprenkeling of onderdompeling in water. Water symboliseert de oorsprong, het vruchtwater, dat leven geeft maar waarin je nog niet zelf leeft. Water is ook het bijbelse symbool van de doortocht door de zee waardoor het volk van slaven de vrijheid tegemoet ging. Ook Jezus van Nazareth werd gedoopt in de rivier de Jordaan door Johannes de Doper.

Dit ritueel staat in een lange traditie met hele oude symboliek waarmee dit nieuwe mensenkind een dragende grond krijgt voor het leven. Als wij een kindje dopen wordt het daarmee nog geen lid van een kerk. Dat is haar/zijn eigen keuze.

In samenspraak met de ouders krijgt dit ritueel een vorm die bij hen past.